Benim şu anki modumu yukarıdaki fotoğraftan daha iyi resmeden bir kare olamazdı herhalde :) Bu aralar bir bakıyorum gelin ayakkabısı süslüyorum, bir bakıyorum dikiş makinesinin başına geçmiş, yüzük yastığı dikiyorum :)) Hatta ayakkabı süsledikten sonra hızımı alamazsam, “Dur, ben buna uygun bir de yüzük yastığı dikeyim” deyip başlıyorum uygun kumaşları eşelemeye :) “Çöpçü” olmanın böyle zamanlarda büyük faydasını görüyorum :)) Eve sığamıyorum filan ama, neye ihtiyacım olursa, bir köşeden çıkıyor *.* Bazen nereye koyduğumu unutuyorum gerçi, benim şöyle bir şeyim vardı diye aklıma geliyor çok alakasız bir zamanda, sonra gidip kutuların hepsini döküyorum onu bulana kadar :)) Hatta bu genelde ben sabahları işyerine giderken olurdu bir zamanlar, o an akşam olsun da kendimi eve atayım, kaybettiğim eşeğimi bulayım diye kıvranıp dururdum :)) Hıh, bir de alıp unuttuklarım var, gizli köşelere koyduklarım; sonra tesadüfen bulup, yeni almışım gibi sevindiklerim :)) Cumartesi günü eşim sağolsun, kırmadı beni; Eminönü’ ne gittik beraber. Gerçi…
Çiçekli Yüzük Yastıkları
Yüzük yastığı dikmekten büyük keyif aldığımı bilmeyen yoktur sanıyorum artık :) Diktikçe aklıma yepyeni fikirler geliyor ve hiçbirinin hatrı kalmasın diye yapıp yapıp köşeye koyuyorum :)) Gerçi zaman içerisinde bunları nerede – nasıl muhafaza edeceğim sorusu kafamı meşgul etmiyor değil ama yaptıklarım evden dışarı taşmadan tükenirler niyetiyle dikiyorum da dikiyorum – sonum hayrola :)) Benim artık hobi odam da yok bu arada… Kendime Ikea’ dan uzuuuun bir masa alıp salona taşındım aylar önce, dikiş makinem ve sıklıkla kullandığım bazı malzemelerimle beraber. Evdeki küçük odayı da stoklama mekanına çevirdim. Dükkanın tüm malzemelerini koliler içerisinde orada saklıyorum, hem malzemeler hem kendi yaptıklarım… Başka bir köşede de kendi kullandığım malzemeler; kumaşlar, düğmeler, kurdeleler… Bazen gözüme çok dağınık gözüküyorlar, içim sıkılıyor, o an dellenip odanın şeklini değiştiriyorum… Hoş, birkaç gün geçmeden içeri adımımı atmamla o anından eser kalmıyor ama odanın… Alıştım gerçi, artık yadırgamıyorum; ben ıvır zıvırları ile mutlu olan biriyim :) Küçükken yaz…
Çarpı İşi Yüzük Yastıkları
Son zamanlarda yüzük yastıkları ile bayağı bir haşır neşirim :) Aslında bu aralar gerek keçe ile gerek dantelle olsun; bir sürü yüzük yastığı diktim ama sanırım buraya bir tanesinin bile fotoğrafını eklemedim :) Çok ayıp, değil mi? *.* Birkaç tane de çarpı işi yapıp onlarla yeni modeller tasarlayayım düşüncesi ile diktiğim yastıklar bunlar da… Ortaya çıkan modelleri ben pek sevdim doğrusu :) Hatta diğer modellerden daha mı çok sevdim bilmem ama; önceki diktiğim yüzük yastıkları sakın duymasın, bu yastıklar fırından taze çıkmasına rağmen onlardan önce fotoğraflarını paylaşıyorum burda :) Bu arada, yüzük yastığının ne olduğuna dair sorular alıyorum zaman zaman… Gerçi hobi kurtlarının bilmediği şey yok ama; bu yastıkların nişan tepsilerine alternatif olduğunu belirteyim :) Kurdelelerine yüzükleri bağlıyorsunuz, böylelikle amacına hizmet ediyor *.* Hatta tüllü, taşlı, oldukça parlak nişan tepsilere nazaran bunlar çok daha şık geliyor bana… Vakt’i zamanında olsaydı mutlaka kendime de yapardım bir tane :)
