Aslında anlatacak çok şey birikti. Bir başlasam günlerce yazıp duracağım ama zaten dur durak bilmeyen zihnimin içinde koşuşturanlara bu aralar hiç yetişemiyorum :) Neyse, aceleye gerek yok; zamanla olur elbet… Geride kalanlar, yazılamayanlar, paylaşılamayan fotoğraflara da elbet sıra gelir bir gün… Diyerek bu haftasonu Euro Flora çılgınlığından payıma düşen onca şeyden bulup çıkardığım bu sevimli notlukları göstereyim size :) Uzun uzun yazamayacağım besbelli, bari ses vereyim ufak da olsa dedim :) Zaten yazımın başlığında da içerikte sadece notluk olduğunun mesajını vermiştim :))
Kasnaktan Notluk
Tuhafiyeye gidip kasnak almak istediğimi söyleyince, satıcı kız hayatımı kurtaran bir soru sordu; “Vidalı mı, vidasız mı?” İçimden “Eğer öyle bir şansım varsa, alternatifleri neden değerlendirmeyeyim?” diyerek vidasız olanı “Hele bir göreyim” diyerek aldım elime, başladım incelemeye… Şansa bak, tam da kasnağın vidalarından kurtulma gibi hain planlar içerisindeyken ben, bulduğum parça iç sesime evrenden şak diye verilen bir cevaptı adeta; “Al bakalım” der gibi kucağıma atıvermişti. Eve gittiğimde “Çarşıdan aldım bir tane, eve geldim iki tane” tınıları eşliğinde kasnağın bir parçasından notluk yapmaya karar verdim ve ilk hedefim doğruca süslediğim mandallar oldu. Mandalların üst kısımlarını daha önce kumaşla kaplamış olduğumdan kasnak üzerine silikonla kolay yapışacağını düşünmüştüm ama sonuç fiyasko! Bir ya da iki tane süslediğim mandal deney itibari ile heba oldu ve o mandallara veda ederken anladım ki; bu şekilde pek de sağlam bir çalışma olmayacak. Çözüm olarak hemen yün sepetine yöneldim; çünkü biliyorum ki kasnağı kumaş ya da iple…
Çerçevem Dantelli, Köşeleri Çiçekli :)
Kavanozları süslediğim dantelden biraz daha artınca gecenin bir yarısı onu da değerlendirme ateşi ile yanıp tutuştum. Yine basit bir proje olmalıydı, hemen tamamlanmalı ve ben de rahat rahat uyumalıydım :) Şu meşhur çerçevelerin küçüklerinden kalmıştı elimde. Beyaz sprey boyam bittiğinden bu çerçeveyi dantelle kaplamaya karar verdim. Biraz dantel, biraz hazır çiçek derken, nostaljik notluk kıvamında birşey oldu bu :) Çiçek bahçesini andıran görüntüsü eşime kendini sevdirmek-sevdirmemek arasında gitti-geldi. Zaten hobi odasından yeni bir fikir ürünü ile çıkmayagöreyim; hemen koşturarak yaptığım şey her ne ise eşime gösteririm. Maç izliyorsa bile umrumda olmaz. Acilen cevap almam lâzım gelir o sırada :) “Bu nasıl olmuş?” diye sorarım, “Süperrr! Harikaaa!!” yönünde cevaplar olursa içime daha bir siner, gururla ve içimden taşan sevinçle, eski yaptıklarımdan daha bir ayrıcalıklı yaklaşımla onu özenle saklama kutusuna atarım. Bu çerçeve de o kutuda yerini çoktan aldı. Belki duvarıma asar, belki de birilerine hediye ederim yine; hiiiç belli olmazz :)
