Çarpı işi yapmak benim için çekirdek yemek gibi birşey :) Çekirdeğin tuzu dudaklarınızı kavursa da bir türlü tabağın sonunu görene kadar bırakamazsınız ya, bu da onun gibi bir şey; gözlerimde çarpılar uçuşsa bile sonunu görmeden elimden bırakamıyorum bir türlü. Onun içindir ki, ne zaman başından ayrılmadan kanaviçe kitapları ve iplerle kendimden geçersem, yaptığım çalışma bitince aramıza mesafe koyuyorum bir süreliğine, tüm dergileri, bana kanaviçeyi hatırlatan herşeyi ortadan kaldırıyorum; ben yine farkında olmadan o kasnağın başında bulmayayım kendimi diye… O kadar el oyalayıcı, sonucu da o kadar muhteşem, gözlere bayram ettiren birşey ki bu; yapmadan duramıyorsun, yaptıkça başka şey yapamaz oluyorsun – bir yanın keyiften dört köşe olurken diğer yanın başka hiçbirşey yapamamanın acısı ile kıvranıyor :) Yok, yok abartmıyorum; gerçekten öyle – yani en azından benim için :)) Son çalışmam da bir günde bitenlerden… Elimden bırakıp bırakıp tekrar başına geçmiş buldum kendimi.. Hadi şu ayıcığı bitireyim, emzik de ufakmış canım,…
Mutfak Çerçevesi: Leyla’ nın Mutfağı
Sesim pek çıkmasa da buralarda, hala birşeyler peşinde olduğum muhakkak – zaten biliyorsunuz :) Benim hiçbirşey yapmadan yerimde durmam pek mümkün birşey değil. Ortaokul – lise yıllarında herkes yaz tatilini iple çeker, bense okulların açılacağı günü özlerdim :)) Yaş 7′ de ne ise, 70′ te de o oluyor dedikleri bu olsa gerek.. Gerçi henüz 70 değilim ama, geleceğimi görüyorum şimdiden :)) Aslında anlatacağım başka şeyler vardı, kafamı toparlayamadığım için henüz yazamıyorum ama kısa zaman içerisinde ses vereceğim – biline :) İşten fırsat buldukça biraz çarpı işi, biraz dikiş, yine daldığım çekim yasası kitapları, sardığım dizilerle (Çalıkuşu – en bi’ sevdiğim) çok şükür herşey yolunda gidiyor… Bir taraftan da dükkandaki ürün çeşitliliğini arttırma uğraşımı göz önüne alırsak pek nefes aldığımı söyleyemeyeceğim. Yavaş yavaş yeniden özel sipariş almaya başlamamın şerefine, açılışı yaptım bu çerçeve ile. Tasarım tamamen bana bırakıldığı için gönlümce işledim, sonucu da sevdim :) Not: Dükkanda da listeledim bu arada,…
Çarpı İşi Yüzük Yastıkları
Son zamanlarda yüzük yastıkları ile bayağı bir haşır neşirim :) Aslında bu aralar gerek keçe ile gerek dantelle olsun; bir sürü yüzük yastığı diktim ama sanırım buraya bir tanesinin bile fotoğrafını eklemedim :) Çok ayıp, değil mi? *.* Birkaç tane de çarpı işi yapıp onlarla yeni modeller tasarlayayım düşüncesi ile diktiğim yastıklar bunlar da… Ortaya çıkan modelleri ben pek sevdim doğrusu :) Hatta diğer modellerden daha mı çok sevdim bilmem ama; önceki diktiğim yüzük yastıkları sakın duymasın, bu yastıklar fırından taze çıkmasına rağmen onlardan önce fotoğraflarını paylaşıyorum burda :) Bu arada, yüzük yastığının ne olduğuna dair sorular alıyorum zaman zaman… Gerçi hobi kurtlarının bilmediği şey yok ama; bu yastıkların nişan tepsilerine alternatif olduğunu belirteyim :) Kurdelelerine yüzükleri bağlıyorsunuz, böylelikle amacına hizmet ediyor *.* Hatta tüllü, taşlı, oldukça parlak nişan tepsilere nazaran bunlar çok daha şık geliyor bana… Vakt’i zamanında olsaydı mutlaka kendime de yapardım bir tane :)
Son Yaptığım Çarpı İşi Çalışmalardan…
Çarpı işi çalışmalara istemeyerek de olsa mola vermek zorunda kaldığımdan bahsetmiştim… İşte o ara öncesinde tamamlayabildiklerimin bir kısmı… Daha da ekleyemediklerim var sanki :)) Bir dönem pek sıcak bakmasam da aklımı çelen şablonlarla iyice kaynaştığımız etamin kumaşı bana yeniden – hatta fazlasıyla – kendini sevdirdi… Sadece geçen yılsonunda bir geyik, bir çam ağacı işlemek için malzeme almıştım; düşünün, o kadar kanıma girmiş :)) Sonra dergiler, internette araştırıp bulduğum şablonlar filan derken plastik etamini ve (ismini yanlış yazmıyorsam) suda çözünen etamini filan temin edip bir gün denenecekler kategorisine aldım :) Bir şeye sarınca en derin sularında yüzmezsem olmaz :)) Büyük şablonlar değil de göze hoş gözüken, ufak, şöyle iki – üç saat içerisinde bitebilecek olan şablonlar her zaman tercihim :) Gözüme kestirdiğimi işleyip köşeye koyuyorum. Sonra aklıma gelince kimini birşeylerin üzerine dikmek, kimini çerçeveler içinde sergilemek… Bazen de ne yapacağını bilmeden işleyip sonra onları nereye konduracağını bilememek :)) Benim küçük mutluluk…
Kişiye Özel Yastık: Enes
Sevgili Elif oğlu Enes için benden mini bir yastık isteyip tasarımını da bana bırakınca ilk aklıma gelen arabalı bir yastık hazırlamak oldu. Fikrimi Elif’ le paylaşıp oğlunun arabalara düşkün olduğunu öğrenince de zaten değmeyin keyfime oldu :) Severek işleyip diktiğim bu mini yastık bir erkek çocuğu için ilk çalışmam diyebilirim :) Pekâla, erkek çocuklar için de bıcır bıcır şeylerin yapılabildiğini görmek, olur da bir gün oğlum olursa durumu daha rahat kabullenmem için gerçekten motive edici olacak :p :))) Şaka bir yana, Elif’ in de yastığı en az benim kadar beğenmesi gerçekten çok mutlu etti beni… Bana güvendiği ve desteklediği için kendisine bir kez daha buradan teşekkür etmek isterim :) Not olarak, bu mini yastığın ebatları: 16×21 cm. Sizler de kişiye özel yastık siparişi vermek isterseniz demet@demetoloji.com adresinden fiyat ve diğer detaylarla ilgili benimle iletişim kurabilirsiniz.
Yeni Yıl Geliyoooorr :)
Bu ara çarpı işinden gözüktüler bana… Duruldum ama, nerdeyse iki hafta önce yaptıklarım bunlar :) Blog güncellemelerim biraz geride kaldı; çektiğim fotoğrafların çokluğu arasında sıkışıp kaldılar diyeyim :) Zaten çektiklerimin yüzde birini bile düzenleyip buraya aktaramıyorumdur da neyse… Eh, çarpı işine sarınca böyle, yeni yıl süslemelerim de haliyle onlardan çıktı :) Çıktı da… Ne bunlar acaba diye bakıyorsanız vereyim cevabını hemencik :) Bu gördükleriniz “Kapı kolu yastıkları” oluyor *-* Uppss, o da mı ne? Uydurdum, oldu işte :) Her çarpıladığımı çerçevenin içine koyamayacağımdan bir kısmını böyle minik minik yastıklar halinde kapı kollarına assak pekâla olur diye düşündüm :) İçlerine de elyaf doldurdum. Ohhh, pofuduk pofuduk :)) Hatta ve hatta harfleri yazdıktan sonra, çarpı işi ile değişik notlar yazıp kapı kollarına asabileceğim fikrine de çok sıcak baktım; mesela “Rahatsız Etmeyin”, “Kitap Okuyorum”, “Bebek Uyuyor”, “Sessiz Olun”, “Sigara İçmeyin” gibi gibi :) Şimdi tek ihtiyacım olan şey daha çok zaman – zira…
Deren Bebeğin Hediyeleri
Bu ay Burda – Yaratıcı Fikirler dergisinde bu uzun kulaklı köpeklerin şablonunu görünce bir deneyeyim dedim kendi kendime… Önce kanvas tarzı sert bir kumaşla dikmeyi denediğimden istediğim sonucu elde edemeyince şekilsiz ortaya çıkan köpeğimi çöpe atıp, sonra birşeyler dikerim diye aldığım yarımşar metrelik polar kumaşlarım aklıma gelince onlara yöneldim… Zaten malzemelerde de polar ya da svetşört tarzı kumaşlar kullanmamızı söylüyordu. Benim çok bilmişliğim işte :)) Doğru kumaş türünü tercih edince yüzümü güldüren sonuçlar çıktı ortaya neyse ki; biri pembe, diğeri mor iki cici köpek. Keşke daha fazla renk polar olsaydı elimde; eminim bir düzine köpek dikerdim o şevkle :) Tabii, bu cici köpekler bende kalmadı. Geçtiğimiz Cumartesi günü Deren bebeğin doğumgünü vardı, çıtlatmıştım *-* İkisini de hediye ettim bıcırık kıza. Görür görmez üstüne binmeye çalıştı; halini görseniz, çok komikti :)) Eh, haksız da değildi hani – köpeklerin tipleri gayet müsait üstlerine çıkmak için zaten, hehe :D Kanaviçe aşkımın tavan yaptığı…
Çarpı işi | Küçük Prenses
Fırsat buldukça çarpı işi yapmaya devam ediyorum. Bu da yeni bitenlerden… Şablonu geçenlerde tuhafiyeden aldığım bebek-çocuk kanaviçe modelleri kitabından seçtim. Öyle güzel şeyler var ki içinde; vaktim olsa hepsini yapıp yapıp dizeceğim, kendimi zar zor frenliyorum :) Bu sevimli prensese de kitabı alır almaz göz koymuştum, gerçi seçim yapmam pek kolay olmadı… Bu arada, öncesinde kitaptan başka şablonlar da kullanarak işlemeler yaptım ama henüz fotoğraflarını çekme fırsatım olmadığı için onları paylaşamadım sizlerle… Sıralamayı bozup bu çalışmayı paylaşmaya öncelik vermemin sebebi de; bu çerçevenin bu haftasonu Deren bebeğin odasına doğru yola çıkacak olması :) Başka ciciler de var yaptığım – yapacağım; inşallah fotoğraflarını çekemeden hediye etmek zorunda kalmam *-*
