Cumartesi gecelerini bilgisayar başında geçirmek pek alışkanlığım değildir ama uzun zamandır buraya uğrayamamamın yarattığı vicdan azabı ile neredeyse iki ay önce diktiğim iğneliklerle ufaktan ses vereyim istedim :) Özellikle Instagram da kullanmaya başladığımdan beri sanki Demetoloji’ yi okuyan herkes ordan haber alıyor, takip ediyor gibi geldiğinden mi bilmiyorum; burayı biraz boşlar gibi oldum sanki… Aslında blog yazmanın yerini hiçbirşey tutmuyor da birşeylere vakit ayıramayınca böyle teselli ediyor işte insan kendini :) Gelelim iğneliklere… Ne zamandır dikmek istiyordum; hem kendime hem de dükkan için… Hadi, kıyıda – köşede kalmış kumaş artıklarını değerlendireyim diyerek kesip diktiğim, çok da eğlendiğim bir çalışma oldu. Hele şu patchwork olayı ne kadar bir çılgınlık gibi gözükse de gözüme, o kumaş parçalarını bir araya getirdikten sonra ortaya yepyeni birşeyler çıktığını görmek muazzam keyif veriyor bana :) O yüzden, kendimi sabırlı hissettiğim günlerde çarpı işi yapmıyorsam mutlaka bir kes – birleştir – dik projesine bulaşıyorum :) Süsleme işlerini…
İğnelik ve Ötesi : )
Çarşamba akşam olunca yavaştan haftasonu moduna girmeye başlıyorum. Aslında daha iki gün var ama ertesi sabah uyanınca Perşembe olacağını, ardından geleninse Cuma gününün ta kendisi olduğunu bilmek yetiyor :) Eğer Çarşamba gününe kadar bloguma yazı yazmaya hiç vakit bulamamışsam – meselâ şu an olduğu gibi – bu haftayı yazamadan bitirmiş ilan ediyorum kendimce :) Çünkü sonraki günlerde genelde yaşadıklarım, hissettiklerim, düşündüklerim, deneyimlediklerim, artık her ne varsa yazılamadan kalıyor – tatil psikolojisi mi ne *.* Bir ara toparlayacağım dedikçe de birikiyor ve çoğu da zaten unutuluyor… * * * Öldükten sonra yaşamak istiyorsak günlük tutacaktık, değil mi? :) Şu şartlar altında 3-4 sene kadar fazladan yaşayacak varsayabilirim ben de kendimi madem :)) Bir nev’ i günlük burası da… Tabii şu noktayı da göz ardı etmeyelim; öbür taraftayken ben, alan adı ve hosting ödemelerimi yapamayacağımdan yaşayan canlı bir varlığın da bu sorumluluğu bizzat üstlenmesi lazım :D Nerden geldim şimdi bu konuya… Annemin…
Düğün – Dernek Hâlleri < Finale Doğru >
Blog sayfam bir bayram kutlamasında asılı kalmış – deliye her gün bayram der gibi :) Gerçi son zamanlarımı daha iyi tarif edecek bir tanımlama da olamaz herhalde *-* O kadar çok işim var ki; adeta delirdim – meselâ yarın akşam İzmir’ e gidecekken ben, şu an bilgisayar başında oturmuş, neredeyse 10 günlük fotoğraflarımı düzenliyor, bir yandan da harıl harıl bloguma yazı yazmaya çalışıyor olmamı pek akıllıca bulmuyorum – yarın işe gideceğim, daha valiz hazırlayacağım, siz düşünün halimi :) “Nerelerdeydin, sesin soluğun hiç çıkmıyor?” diye soranlara; düğüne giyecek kıyafet arayışı içerisinde olduğumdan işten arta kalan vakitlerimi mağazalarda geçirdiğimi ve kendimi harap – bitap bir halde uykuya teslim ettiğimi söyleyebilirim. Hem ebatlarım abiye kıyafete pek müsaade etmediğinden, hem de abartılı derecede taşlı, pullu bir elbise giymek istemediğimden içime sinen bir modele denk gelemedim ne yazık ki… Hal böyleyken, siyah renk tercih etmek istemediğimi söylesem de, düşünce gücü – çekim yasası mı artık…
Nikâh-Düğün Anı Defteri ve Daha Fazlası
Artık bu gelin – damat baykuşları ezberlemeyen kalmamıştır sanırım. Hatta “Bitse de gitsek” kıvamına gelenleriniz varsa “Beni de alın aranıza” diye seslenmek istiyorum size buradan :)) Nihayet gelin baykuşları bitirmiş bulunuyorum. Damatlar köşede hazırlanadursunlar, araya başka başka işler alarak nikah şekerlerini ne kadar geç bitirebilirim, onun hesabını yapıyorum :p Şaka, şaka… Benim derdim aynı şeyle uzun süre uğraşmanın üzerimdeki bunaltıcı etkisi… Değişik şeylerle oyalanmazsam vallahi de billahi de yapamam ben bu baykuşları… Siz, keçe üstadları; nasıl bir sabrınız var sizin arkadaşım? :) Ben ilk fabrikasyon çalışmamda beyaz bayrağı çekmiş bulunuyorum; bir yandan hava sıcak, bir yandan küçük parçalarla uğraşıyorum ve keçe yakıyor insanın elini… Hepsini geçtim; aynı şeyin onlarca, hatta yüzlerce kez tekrar edilmesi… Yine söylüyorum; şu defter bir kapansın, ben bu işi yapanların önünde saygıyla eğilir ve daldan dala konmaya giderim :D Yok, bu defter değil… Bu defteri açmadık bile daha :) Kısmetse önümüzdeki ayın 7′ sinde misafirlerin huzuruna…
