Geçen yıl Ramazan ayında haftaiçi iftar daveti vermek gibi bir hataya düşüp ağzımın payını almıştım, hatırlar mısınız? :) Yazdıklarımı şimdi tekrar okudum da yaşadıklarım an be an gözümün önünden geçti – ne deli cesaretiymiş diyorum şimdi :)) Hatta yazımın sonunda da şöyle demişim: ” Yalnız bu deneyimle birşey daha anlaşılır; haftaiçi yemekli misafir, hazırladığın sofradan tek bir kare fotoğraf bile çekememen olur. Zaten yemeğe kendi zor dahil olan ben, fotoğrafı da kusur kalsın derim :) ” Yazının tamamı için bakınız Çalışan Bayanın Günlüğü :) İşte, deneyimlerle öğreniyor insan zaman geçtikçe… Payıma düşen; yemekli misafirleri haftasonu ağırlamak olunca bu kez yolumdan şaşmadım. Her ne kadar iftara epey bir vakit var gibi gözükse de köprü trafiği filan derken haftaiçleri her an bir sürprizle karşılaşmak an meselesi; geçenlerde saat 20.00′ yi geçiyordu mesela ben eve ulaştığımda… O nedenle hiç riske atmadan davet gününü Cumartesi olarak belirledim, hem Pazar da zonklayan ayaklarımı dinlendirmek için…
