Günün en sevmediğim saatleri… Pazartesi gününe saatler kalmış, daha mesaiden bir saat bile yiyememişiz, kendimizi avutacak tek bir tesellimiz bile yok. Acı gerçek; tam 5 gün aralıksız koşturma; sabah 08.30 – akşam 18.00!
Oysa öğrencilik ne güzeldi… Geceleri saatimi kurup sınava çalışmak için uyandığımda bu cümleyi bir gün kullanacağım aklımdan bile geçmezdi :) Her ne kadar dersten kaytaran bir öğrenci olmasam da özgür olmaktı sanırım cazip olan, derslere girmeme lüksünün benim elimde olması… Sanırım insana bu bile yetiyor bazen; o işten sorumlu ama bir anlamda serbestinin olması; yaparsan da yapmazsan da sonuçlarına katlanacaksın.
İş hayatında öyle mi peki? Haftanın beş günü -hatta bazen altı gün- bir masada sabit olarak oturup aynı işi yapıyorsunuz, ben bu derse girmeyeyim deme lüksünüz yok yani :D İsterseniz deneyin; anında başka okula postalarlar :))
Ahh, ahhh… Pazartesi sendromu işte; insana gençlik yıllarını özletiyor *-* Çocukluk mu demeliydim :p
Bu haftasonu genelde evdeydim. Genelde diyorum; çünkü dün dişçi ile randevum için dışarı çıktım sadece, bir de bugün markete gittim ama o iki adım ötede olduğu için dışarı çıkmak sayılmaz sanırım :)) Kanal tedavisi için üçüncü kez gittim dün ama tedavi bir türlü bitemedi, haftaya bir kez daha gideceğim :/ Umarım bu kez son olacak; dolguyu yaptılar zaten…
“Eee, madem evdeydin, ama hiç ses vermedin buralarda” dediğinizi duyar gibiyim. Aslında biraz tıkırdatabilirdim, haklısınız ama açıkçası farklı birşeye odaklanmıştım – ne olduğunu ilerleyen yazılarımda bol bol göreceksiniz :) Onu bölmeden buraya uğramak istemedim; çünkü bu dünyaya girince kolay çıkamıyorum :)) Birkaç arkadaşımın da sorusu vardı bu arada; onlarla da henüz ilgilenemedim, en kısa zamanda bilgi veriyor olacağım ;)
Şimdilik bana müsaade; yeni çalışmalarımın fotoğraflarını düzenleyip dönüyor olacağım :) Herkese mutlu Pazar’lar ve enerji dolu bir hafta dileklerimle…
Not : Tarihe bakınca şimdi dikkatimi çekti; yarın Sevgililer Günü’ymüş :) Allah’ım, ne kadar ilgiliyim konuyla :D
Yoruma kapalı.