En son dikiş makinemin başına oturduğumda yanlış hatırlamıyorsam hamileliğimin başlarıydı, sonra karnımın büyümesiyle hareketlerimin kısıtlanması, üzerime çöken o ağırlık hissi, peşinden İpek’ in doğumu, uykusuz geceler, bebekli hayata adaptasyon süreci, vs. derken bir baktım İpek bir yaşına gelmiş, ben bırak dikiş makinesinde bir şeyler dikmeyi, hobi odasındaki kumaş dolabının kapağını dahi açmamışım.
Artık dikmeyi unuttuğumdan bile şüphe duyarken güzel haber; içimdeki üretme aşkı bu kadar molaya isyan etti ve eskisi kadar olamasa da yine bir şeyler kesmek, dikmek, yapıştırmak için masamı tekrar dağıtmaya başladım :)
Gerçi artık olay şu şekilde gelişiyor; İpek uykuya geçiyor, oldu da ben de yorgunluktan bir koltukta bayılmazsam birkaç saatlik bile olsa bir şeyler yapabilmek, kafamı dağıtabilmek adına diğer odanın yolunu alıyorum. Tek kulağım İpek’ te – ha uyandı, ha uyanacak derken kısıtlı zamanımı maksimum verimle değerlendirebilmek için adeta kendimle yarışıyorum. Bazen bir bakıyorum, uykumdan biraz daha feragat etmiş, kendimi kumaşların büyülü dünyasına kaptırmışım, İpek de bana torpil geçmiş, hiç gıkı çıkmamış, bazen de tam makineyi açıyorum, İpek ağlıyor, uyuyor gibi oluyor, tekrar ağlıyor, tekrar uyuyor, bir türlü randımanı tutturamıyoruz, ben de pes ediyorum haliyle :)
Öyle ya da böyle hani bir şeye başladım mı devamı çorap söküğü gibi geliyor, asıl mühim nokta o şey ne ise ona başlamak oluyor ya, ben o makinenin fişini taktım, tıkırtılarını duydum, yeni kumaşlara dokundum ya; artık beni tutabilene aşk olsun :)
Son iki yıldır hayatım tamamen bebek aksesuarları, kıyafetleri, bebek odası dekorasyonu gibi bir yığın şeyle dolunca ister istemez elim bebek ve çocuklar için bir şeyler dikmeye gitti. Aslında dikmeye başlayınca şunu da net bir şekilde fark ettim ki; benim içimde hiç büyümeyen çocuk yanım için biçilmiş kaftanmış bu alan. Ve yaptıkça aklıma yeni yeni fikirler geldi, ilham perileri sağda, solda uçuşmaya başladı, hangi birini yakalayıp not alacağımı şaşırdım :))
Şimdilerde bebek beşikleri için bulut yastıklar dikiyorum bir heves. Yeni kumaşlar aldım renk renk, kesip duruyorum fırsatını bulduğum anda. Başka şeyler de dikmek istiyorum aslında ama bu ara fena halde bulut dikmeye taktım. Dikip dikip içlerini elyafla doldurup her birini ayrı ayrı sevmek yeni hobim :)) Bir de odanın kapısı ola ki açık kalırsa İpek’ in elinden yastıkları kurtarmak da unutulmamalı :p :))
Ha bir de bu kadar bulut yastığı görüp ne için olduğunu soranlar oluyor, daha önce Instagram‘ da paylaştım bazılarını.. Ona da kısaca değineyim; tabii bu kadar bulut yastığı evde saklamayı düşünmüyorum :) Niyetim yakında hem buradaki hem de Etsy’ deki dükkanlarımı tekrar aktif hale getirmek – halledince duyuracağım, çocukla biraz ağır aksak ilerliyor ama acelem de yok, ruhum sabırsız olsa da, beni sıkıştırsa da :) Zaten Paypal da yok şu an malum, seneye Mart ayında geleceği söyleniyor ya, bakalım… O yüzden şimdilik İpek’ ten kalan zaman olursa bol bol dikme zamanı :)
Yoruma kapalı.