Yılbaşı Kafası

Mevzuu bahis yılbaşı olunca içim kıpır kıpır olur benim… Beni uzun zamandır tanıyanlar yeni yıl coşkusunu çok erken yaşamaya başladığımı ve durup durup bir şeyler çıkardığımı bilir. Fotoğraf çekmeyi de çok sevince kendisine ödev verilmiş öğrenciler gibi hazırlanır dururum :)

Eşim bu aralar bizim evi lunaparka benzetse de ben halimden oldukça memnunum. Gerçi her ne kadar sağda solda yanıp sönen ışıklara, aldığım onca ufak tefek aksesuara ara sıra laf etse de onun da bu durumdan hoşnut olduğunu düşünüyorum ya da düşünmek istiyorum :)

Küçükken de böyleydim ben gerçi :) Yaklaşan yılbaşı o zamanlar öncelikle simli kartlardı benim için. Oturduğumuz apartmanın altında bir kırtasiye vardı, okul çıkışı oraya gider, simli kartlara bakar, durur, o çatısı karlarla kaplı evlere içim gider, hayallere dalar, dururdum. Harçlıklarımdan arttırabildiysem mutlaka akrabalarıma tebrik kartları alır, hepsini inci gibi yazar, posta ile yollardım :)

Yılbaşı demek benim için annemin özene bezene hazırladığı yemekler, süslü sofralar demekti aynı zamanda. O kadar çok şey yapardı ki annem, kendimi o gece bir kral sofrasında oturur gibi hisseder, hep yemeği fazla kaçırır, sonra tatlılara yer kalmaz, üzülürdüm yeni yıla girmeden yine tıkandım diye :)) Hoş, ertesi sabah buzdolabının kapağını açtığımda geceden kalan çikolatalı pasta ile karşılaşmak da yeni yılın ilk gün hediyesi olurdu bana :)

Arada çekiliş de yapardık aile içinde… Kimin kime hediye alacağı sır gibi saklanırdı :) Yılbaşı gününe kadar bana kimin hediye alacağını öğrenmek için neler yapmazdım neler :)) Yeni yıl akşamı yaklaşırken her gece hediyemin hayalini kurarken bulurdum kendimi :)) Bebekler, kitaplar, renkli kalemler…

Şimdilerde çocukluk dönemimi geçeli çok olsa da benim ruhum çocuk diyerek konuyu bağlıyorum en masum şekilde :) Hala vitrinlerde gördüğüm süslemeler, kafasını sallayan bir Noel Baba, şirin mi şirin bir kardan adam heyecanlandırıyor beni o simli kartları görünce hissettiklerim gibi…

Çocukluktan gelen bir şey olsa gerek; şimdilerde süslenmese ev, yılbaşı ruhuna girmese bulunduğum ortam, bir şeyler eksik kalmış gibi hissediyorum. Ya da benim içimdeki çocuk kendine minik biblolar, süsler almak için bahane arıyor da olabilir :)

Öyle ya da böyle, seviyorum ben bu ruhu yaşamayı, hissetmeyi… Aslında amacım hayattan aldığım keyfi arttırmak, yeni yıl bahanesi ile ümitlenmek, beklentilerle karşılamak geleceği… Yoksa ertesi sabah uyandığımızda takvimlerde değişen rakamdan başka bir şey olmuyor.. Önemli olan mutlu olmak… Adı yılbaşı kafası veya değil :)