Hobi Köşemde Yenilikler

Herşey geçtiğimiz haftasonu Ikea’ ya gitmemle başladı. Her zamanki gibi içeri girer girmez gözüm döndü :) Onu da alayım, bunu da alayım diye koşturup durdum aksesuar bölümünde. Gerçi yanımda eşim olduğundan ve bana orda dolaşmam için kısıtlı bir süre tanıdığından, sürekli “Hadi” lerine maruz kalsam da aklımda olan birçok şeyi aldım neyse ki ^_^ Yine gidesim var, orası ayrı ama bir süre beni idare eder bu alışveriş turu :))

Önce şu ufak rafı kurdum. İtiraf edeyim, aslında onu alırken niyetim fotoğraf çekimlerimde kullanmaktı. Zaten ben gereksiz gibi görünen bir nesneyi almak için ısrar ediyorsam, sebebi mutlaka budur; fotoğraf çekmek :) Ama düşündüğümden daha kullanışlı olduğu muhakkak; masamdaki ıvır zıvırları fazlasıyla topladı. Bir dahaki gidişime birkaç raf daha alırsam şaşırmam :))

Rafımın üzeri de en sevdiklerimle dolu; Deconohut bulut yastığım, Joker’ den aldığım bez bebeğim ve atlıkarıncam – o da yurtdışından… Bilgisayarımın da tam karşısına koydum ki hep gözümün önünde olsunlar, baktıkça mutlu etsinler beni :)

Rafı kurup düzenledikten sonra yine Ikea’ dan aldığım parti süslerini duvara yapıştırdım. Kendi yapışkanları yeterli gelmediği için, çift taraflı bantlardan faydalandım aynı zamanda. Duvarda izi kalmıyor mu diye soranlar oluyor; ben zaten boya zamanı gelmiş bir duvara bu müdahaleyi yaptığım için çok da düşünmedim açıkçası o konuyu. İz kalsa da problem değil yani benim için. Benim amacım duvardaki lekeli bazı kısımları kamufle etmekti zaten aynı zamanda :))

Yalnız o parti süsleri tek başlarına çok boynu bükük gözükünce bana, duvarı biraz daha hareketlendirmeye karar verdim. Zaten hep böyle olur; ufak bir adımla başlarım, sonra ipin ucunu kaçırmışım :)) Yazıdaki ilk fotoğraflarla sonlara doğru paylaştıklarımın arasındaki farkı görürsünüz zaten ^_^

Ne bulduysam astım gibi oldu aslında. Kartpostallar, ponponlar, örgüler, hatta kullanmadığım kolye uçları :)) Annem hayatta olsa da bu duvarı görse, “Onlar az gelir” derdi kesin bana :)) Eşimin yorumu da farksız gerçi: “Bana biraz karışık geldi” :)))

Öyle ya da böyle, burası hobi masası. Bomboş bir duvara bakmak içime sinmiyordu. Zaten hobi odamdan ayrı düşmüşüm. Beni ancak böylesi paklardı :) Masayı alıp da salona kurduğumuz ilk günlerde biraz emanetmişim gibi takılıyordum oracıkta. Ortalık doldukça oraya ait olduğumu hissetmeye başladım. Renklerin, ıvır zıvırların insanıyım ben :)

Olur da bir gün kendi evimize taşınırsak ve orda fazladan bir odam olursa hepsini bir odaya yerleştirmek hayalim. Hatta kapı girişinde sıkışıp kalmış bir kitaplığım var, onunla aynı ortamda nefes almaya başlarsa bu köşe, tadından yenmeyecek :))

Hıh, unutmadan, bu masanın diğer ucunu önceki yazılarımdan birinde paylaşmıştım. Oldukça uzun olduğundan tek bir fotoğrafa sığdıramıyorum – siz birleştirin kareleri, olmaz mı? :)))