Blogger Kervanına Katıldığım İçin Mutluyum , MUTLUYUM :)

Uzuuun zaman sonra blog sayfami olusturup ilk yazimi yazmaya basladigim icin kendimi tebrik etmek istiyorum oncelikle… Umarim Ramazan’in ilk gunu, attigim bu adim icin de hayirlara vesile olur :) Aslinda cok uzun zamandir yapmayi dusundugum bir seydi bu ama gel gor ki kimi zaman hayatin kosusturmacasi icinde kayboldugumdan, kimi zaman da o koltuga yapisip kaldigim icin bir turlu adim atamadim… Zaten boyle seylerde ilk adimi atmak nedense cok zor oluyor; ah bir o adim atilsa devami gelecek de; ama o adim bir turlu atilamiyor niyeyse… Sanirim atalet deniyor buna; hayatimizda hep sonra yapacaklarimiz listesine aldigimiz seylerle kandiriyoruz kendimizi. Soyle bakiyorum da kendime, abartisiz bir seneden fazla oyalamisim kendimi bu konuda… Halbuki bir sene once baslamis olsaydim, simdiye destanlar yazmistim…

Ben, insan hayatinda denemekten ne cikar diye atilan adimlarin bazen bize carpici ve sasirtici sonuclarla dondugune inananlardanim. Farkinda olsak da olmasak da hepimizin hayatinda bu tarz ornekleri bulmak cok zor degildir eminim. (Siz de dusunun, bulacaksiniz mutlaka) Ben su ana kadarki yasantimi kabaca degerlendirdigimde; yapmaktan vazgecmedigim, pes etmedigim zaman ya da guclu bir istekle bir ise sarildigimda ne kadar cok arti kazandirmisim hayatima diye dusunmekten kendimi alikoyamiyorum- zaman gectikce o adimim benim icin ne guzel sonuclar dogurmus, bazen inisli cikisli olmus o surec ama mutlaka iyi bir noktaya varmis benim hayatimda… Peki o zaman diyorum; ya yapmadiklarimi da yapsaydim simdi neler olmus olurdu…

Cok zengin degilim elbette, cok param pulum yok- zaten anlatmaya calistigim da bunlar degil. Ufak seyler benimki… Ama sonuclari adim adim sizin hayatinizi sekillendiriyor. Surekli kafanizda yapmayi dusundugunuz bir seyi yapmazsaniz onun size ileride ne getirecegini asla bilemezsiniz ama yaparsaniz en azindan kafanizdaki soru isaretleri bir sure sonra cevabini bulur; en sonunda bu da size deneyim olur… Evet, bazen aci da olabiliyor sonuclar dedigim gibi ama her kotu olay elbet iyi bir olayi getiriyor hayatimizda, ben buna inaniyorum.

Sanirim burada onemli olan, gercekten istemek, hedefine siki sikiya sarilmak ve bir de iyi niyetli olmak. Sonunda zaten bir sekilde kafamizda tasarladigimiz seylerin artisini veya eksisini hayat karsimiza cikararak bizi yoguruyor, donup baktigimizda bazen “iyi ki”lerle, bazen de “keske” lerle deneyim kazandiriyor bize…

Cok mu kafa utuledim ne :) Blogger kervanina katilmamin serefine ne yazacagimi sasirdim bir an… Bazen kafam o kadar dolu oluyor ki, anlatmak istedigim o kadar cok sey oluyor ki, inanin kafamdan gecen onca seyi o hizla yakalayip kagida dokmek cok buyuk maharet istiyor…

Peki, benim bir yili askin suredir bir turlu blog yazarligi ile ilgili bir adim dahi atamadigim ama su an beni tam gaz klavyeye saldirtan etken ne? Niye durup dururken yazmaya basladim?

Aslinda, evet bir istek geldi icime ve gitmemesini temenni ediyorum :) Buna da sebep olan en buyuk unsur, gidip geldigim tatil :) Ama tabii tatile de vesile olan etmen onemli burada…

Arastirma yaparken bir sitede gordugum hobi blog yazarligi yarismasi ve nasil olduysa ben de bir deneyeyim diye bir gayret yazdigim blogumun yarismada derece almasi… Sonucta bu tahmin edersiniz ki nasil bir gaz oluyor, nasil bir istek yayiyor insanin ruhuna :)

Acikcasi sayelerinde gittigim tatilin ardindan dinlenme firsati bulmam ve beni tekrar yazmaya itmeleri gercekten cok iyi oldu. Umarim bununla beraber guzel bir baslangic yapmis olacagim ve sizlerle mutlu – mesut paylasimlarimiz olabilecek bundan sonra :)

Hala umarim diyorum, cunku oyle birsey oluyor ki bir an; sanki lisede tuttugum gunlukler gibi yine vazgecip sayfalarini yirtamasam da “sil” tusuna tiklayip herseyi yine yok edecegim diye cok korkuyorum. Lutfen desteklerinizi esirgemeyiniz :)

Okul zamanlarimda edebiyat ogretmenlerimin benim iyi bir yazar olacagima inanclari cok yuksekti ama gelin gorun ki ben universite sinavinda egilimlerimden cok farkli bir bolum kazaninca hepsini hayal kirikligina ugrattim eminim… Gerci hos, ilk tercihimdi su an mezun olup da uzerinde calistigim alan ama sartlar o an oyle gerektirdi… Herseyde vardir bir hayir, oyle olmasi gerekiyordu diyorum ve cok da fazla kafayi yormuyorum aslinda bu olaya ama zaman zaman sunu da dusunmuyor degilim; gercekten o donemlerdeki ilgi alanlarimdan birini secmis olsaydim cok mu daha mutlu olurdum simdikinden, o da tartisilir tabii…

Ama mutluluk insanin kendi icinde bitmez mi :) Sen dusuncelerinle yaratirsin bunu. Ve yapamadigin hersey icin hala sansin var… O yuzden pozitif olmakta her zaman fayda var :)

Neyse, ilk gunden fazla yuklenmemek lazim blog yazarina, degil mi :)

Bu arada, aklima gelmisken sizlerle derece aldigim ilk blog denememi de paylasmak isterim merak edenler icin ;

http://www.hobimlemutluyum.com/ sitesinden blogger sonuclarina girerseniz orada “cheerful” lakapli blog yazisinin bana ait oldugunu goreceksiniz :)

Sanal alemde de olsa sizlerle tanistigima simdiden cok memnun oldugumu bilmenizi isterim.

Tekrar gorusebilmek dilegiyle… Kendinize cok iyi bakin :)