Misafir diyordum, değil mi? Geçtiğimiz Pazar günü yemeğe davetli misafirlerimiz vardı, evet. Ben de o haftasonu mutfağı hobi odam ilan ettim; fırınım dikiş makinesi, dolaptaki sebzeler kumaşlarım oldu. Bu kez başladım onları süslemeye :) Görsellik tutkusu bir yerden yapışınca insanın yakasına, hayatının her alanına işliyormuş; onu anladım. Göze hitap eden bir aksesuar tasarımı ya da bir kıyafet, yine göze hitap eden bir tabak yemek ya da hazırlanmış bir yemek masası olabiliyormuş. Mutfakta da hobi odasında da eğlenebiliyorum; o yüzden sorun yok :)
Eskiden yemek konusunda annemin benden pek ümidi olmasa da İstanbul’ a geldikten sonra anne eli değmeyince annemden birşeyler kaptığımı anladım :)) Hatta eşimin de benden yana fazla beklentisi yoktu fazla dile getirmese de… Ama herkesi şaşırttım; kendimi bile :p Hep derdim ama zamanı gelince ben mutfakta harikalar yaratacağım; adına hüner mi derler, parmaklarımdan işte onun dökülmesi için şu an doğru zaman değil diye. Neyse ki o şey her ne ise daha fazla geç kalmadı da ben kocam tarafından terk edilmekten kurtuldum :p :))
Çalıştığım için mutfakta fazla zaman geçiremem ama. Sadece iki kişilik bir aile için mutfakta fazla oyalanmak çöpe dökülen yemekler anlamına gelir bizim evde; pratik yemekler eşimle ikimizin tercihidir, o yüzden misafirimiz yoksa ben mutfakta geçireceğim zamanın bir kısmını diğer odada değerlendiririm, tabii fırsat kalırsa…
Misafir geleceği zaman da sanki diğer günlerin acısını çıkarmak için erkenden girerim mutfağa. Salatalar yemek konusunun en sevdiğim alanı olduğundan bol bol oynarım onlarla; marul, havuç, patates; ne bulduysam… Vakit bolluğundan yaptıklarımın bazıları da fotoğraf makineme selam verirler uzaktan. İlk yapılanlar şanslıdır, onlarla bol bol oynayabiliriz. “Sona kalan dona kalır” derler ya, misafir gelince “Hele siz bir durun da ben şu bir tabak bezelyenin fotoğrafını çekeyim” diyemem, evimden kaçarlar vallahi :))) Bu noktada yemek bloglarını takdir ederim hep, siz hangi ara öyle güzel fotoğraflar çekiyorsunuz; sırrınız nedir bakayım? :)
Kendimce uydur-kaydır yaptığım patates salatası; adı yok :) Son derece basit, aynı zamanda masanızı zengin gösterecek bir mama *-* Nasıl yaptım: Haşladığım patatesleri çatalla ezip püre haline getirdim; içine bir adet orta boy soğanı rendeledim, dereotu, kornişon turşu dilimleyip nane, tuz ve zeytinyağı ile bir güzel karıştırarak tabağa yaydım, üzerini de havuç ve turşu ile süsledim, oldu-bittii :)
Közlenmiş patlıcan ve kırmızı biber ikilisinin sarımsak ve zeytinyağı ile buluşması. Kendileri buzluktan çıkıp birbirleri ile dans ederek yemek masasına ulaştılar; halam sağolsun, annem sağolsun diyerek nokta koyuyorum :)
Mutfakta ilk öğrendiğim tatlı; parfe. Yaz için ideal; krem şanti içerisine gönlünüze göre kattığınız bisküvi, muz, şeftali, gofret gibi abur cuburlar tam bir enerji deposu. Buzlukta dondurun, servis yapmadan önce oda sıcaklığına kavuşturun; ki misafirleriniz kılıç kalkanla boğuşmasın biricik tatlınızla :))
Peki yanında irmik helvası olsa (fotoğrafı yukarılarda bir yerde *-*) o zaman onu kimselere vermem – vermedim de :)) İki sene önce irmik helvası aş erip gecenin bir yarısı internetten araştırarak kendi damak zevkime göre yaptığım bir tatlı. O günden beri başka kimsenin yaptığı irmik helvasını yemiyorum, benim yaptığımı yemeyeni de dövüyorum :p
Yemek masasını hazırlarken de makineme dokunmadan edemedim, erkenden mutfağa girince çok vakti kalıyor insanın. Sonra “Nerede kaldı bu misafirler?” diye söylenmeye başlıyorum :)) Yalnız dediğim gibi masanın son halinin ve diğer yemeklerimin fotoğraflarını çekemedim. Benim misafirden rica isteyip fotoğraf çekmem en az yarım saat süreceğinden açlıktan onları bayıltmak istemedim :) Bir dahaki sefere inşallah…
Misafiri beklerken kendime çekecek başka şeyler de lazım oldu tabii. Evdeki tek modelim, eşim :) Uyutmadım bir türlü :))
Sahi yaa, misafirin kim olduğunu söylemedim, değil mi? :)
Gelen, Deren Bebek’ ti :) Büyümüş de kalkıp bana yemeğe gelmiş :)
Ama hediyelerini almadan gitmedi şirine; mor puanlı eteği ve sarı şeritli tüllü eteği kaptı :)) Yalnız çok zıplayan bir bebek, yerinde durmadığı için bir poz bile vermedi o eteklerle bana…
Annesinin kucağında gülücükler saçan;
Bana gelince ağlamaya başlayan;
Hele hele eşimin kucağında hiç durmayan bir bebek o;
Cicileri ile poz verseydi güzel olacaktı ama neyse bir dahaki sefere artık…
22 yorumlar
“Közlenmiş patlıcan ve kırmızı biber ikilisinin sarımsak ve zeytinyağı ile buluşması. ” gece gece aç bilaç olan diyetteki marazi insanlar da düşünülmeli ama değil mi? :)
Ellerine sağlık, pek güzel görünüyorlar, daha fazla canım çekmeden kaçtım ben:)
Yazılarının akıcılığına hayranım Demet, üslubunda olsa gerek okutuyorlar :) yine çok eğlenceli anlatmışsın. Ayrıca menün çok hoşuma gitti, hafif şeyler pek severim. Sevgiyle kalasın..
ama o ne kaaa şirin bir bebek öyle acayip tatlı allah nazadan saklsın
bu arada ne güzel yemekler öyle hele hele patlıcan dedin közlenmiş dedin beni bitirdin:)
herşeyden var bu postta pek sevdim..hele o tombişe bayıldım :)
Demetcim göründüğü kadarıyla harika gözüküyor hepsi,iştah kabartıcı.Ellerine sağlık tatlım.Ben mutfakta bu kadar çok uğraşınca makinayı direk eşime veriyorum hadi fotoğrafla bakalım diye :) Bence eşine de öğret hem işin kolaylaşmış olur.Bu arada Deren bebiş çoook şeker ya :) tam ısırmalık yaramaz ;) (Not:sorduğun kalıpları paylaşıcam bu arada söz)
Sevgiler..
Sefanız olsun yavrum ye yat oh mis canım çekti bak sabah sabah! o boğum etlerini yirim ben ya!
maşallah bu güzelliğe :D
Tazekahve, Doğru söylüyorsun vallahi, nasıl düşünemedim ben bunu :)))
deliibu; Canım severek okuyor olman çok mutlu ediyor beni, böyle yorumlar alınca daha çok yazasım geliyor :) Çok teşekkür ederim güzel yorumun için ;) Öptüm çok!
sezobigo; Çok sevimli bu bebiş, bir de hareketlerini görsen :) Ve közlenmiş patlıcan güzeldir evet :))
hayatmelodisi; O zaman öyle sevimli bir tombiş senin de olsun en kısa zamanda ;)
Aktuelmoda; Teşekkür ederim canım. Fotoğraf çekme konusunu yemek yaparken eşime devretmeyi düşüneceğim, mantıklı buldum :) Yanımda olursa o esnada yapışırım artık yakasına :)) Blogunu takipteyim; kalıpları paylaşmanı bekliyor olacağım, acelesi yok, müsait olduğunda ;) İyi tatiller…
STİL DİREKTÖRÜ; Teşekkür ediyoruz Eda’ cım, çok tombik bir bebiş bu yahu, yerinden zor kaldırılıyor :))) Çok yoruldum onu taşırken zaten :D
Bahar ve kızısı Yağmur; Bir maşallah da benden olsun tombişe :))
Ya yaa yaa sinir oluyorum sana değil tabi şeker :)) ıe de sorunum vardıda benim tabi takip etmediğin için bilmezsin :P lafta sokulur itinaylan :)))) yorum yazmıştım ben ama
havada kalmış heral ona sinirlendim :)) sinirlenincede ben böyle gülerim aldırma bana sen :)) ay neyse herşey süper beklemezdim senden diyeyimde tam olsun bütün gıcıklıkları bu yorumda yapicim nedenini biliyorsun yardım etmedin bana dermişim :P parfe süperrr yapicim kesinliklen :) kuzu çok şeker maaşallah sizede yakışıyor öhöm öhömm anladınız siz beni :)) ay ya ne şeker olur kimbilir ne zaman olcek yiğenimiz :)
Ülkü; Yoo, internet explorer’ da sorun yaşadığını ve firefox kullanmaya geçtiğini biliyorum :) Ama mobil okuyunca yazdıklarını ses vermem imkansız oluyor ;) Keşke yardım edebileceğim bir şey olsaydı sorduğun şey bu arada :) Kişiye özel olunca fikir vermem zor oldu, tıkandım; anlıyorsun umarım… Ama eminim sen süper şeyler yapmışsındır :) Bizim kuzunun sahnelere çıkmasına ise daha var, kısmet :)
ayyy ayyy yerim ben onu… maşallah maşallah!
ruşen; Tam yemelik tamm :)
ramazanda böyle bir post okumakla büyük hata yaptım ben :P patlıcan parfe salata süper yalnız parfenin tabağı neydi wwuuuuu öle e onların süsü püsü , ve bunları akıcı dille yazmak 10 parmağında 11 marifet var senin
tuba; Allah’ ım ne güzel sözler bunlar :) Çok teşekkür ederim canım, o senin güzel düşüncen ;)
Demet yaptıkların harika görünüyor eline sağlık…Yazının sonunu muhteşem bağlamışsın hem sözlerine hem de fotoğraflarına çok güldüm, eşinin kucağındaki halini görünce koptum hatta :) Darısı sizin başınıza hayırlısıyla…Sevgiler :)
Derya; Teşekkür ederim canım.Okurken eğlenmene sevindim ;) Bizim için de darısı başımıza olsun bakalım :)) Ama ne zaman olur bilemem :)