Cinsiyet Mevzuusu ve Birkaç Başka Şey : )

Sanırım blog hayatımın en uzun arasını verdim istemsiz olarak :) Aslında sadece blog değil, Instagram, Facebook, neredeyse tüm sosyal medya kanalları ile arama bir mesafe girdi. Bir dönem burada birkaç gün ses veremesem vicdanı sızlayan, gece uykuları kaçan ben son yazımı 9 Şubat’ ta yazmışım. Vaaayyy beee :))

Evet, haliyle anlatacaklarım da birikti :) Aslında çoook öncelerden hamilelik sürecimi haftalık olarak fotoğraflamak, bunu da hamile günlüğü başlığı altında paylaşmak niyetim vardı. Sonra neden bilmem, o göbeğin düşündüğüm gibi bir türlü hamile göbeği şekline girememesinden mi bilmem, yoksa benim bir türlü bitmek bilmeyen araştırmalarımdan yazmaya vakit ayıramamam, buralardan kopmam mı asıl sebep, ben daha bugüne kadar o yaparım dediğim şeyin en ufak bir harfini bile gerçekleştiremedim :)

Bugün itibariyle 18 hafta + 4 günlük hamileyim. Çok şükür, bu zamana kadar olan süreci başarı ile atlattık ve evet, fotoğraftan da anlaşılacağı üzere, cinsiyeti öğrendik :) Kısmetse Eylül ayı ortalarına doğru minik bir kız bebek annesi olacağım :) Bakalım, hep hayalini kurduğum kıvırcık saçlı kız çocuğu bir gün beşiğinden bana gülümsüyor olacak mı? ^_^

Cinsiyeti 13. haftada öğrendik aslında. İkili testte göstermeyince küçük hanım, doktor “Bir hafta sonra tekrar bakalım” dedi, ultrasona girmeden çikolata yememi söyleyince de içim bayılana kadar tatlıya bulanıp gittim :)) Rüyalarımın tesiri ile, erkek olacağını duyacağımdan pek emin kulaklarımı kabartıp beklesem de doktor “Bak, ayakları ne güzel kızının” gibi bir şeyler söyleyince nutkum tutuldu, eşimle bir bakışmamız vardı ki; hiç unutmam :)) Hatta unutmak ne kelime, kayıtlarda videomuz bile var; arada açıp açıp izliyorum :D

Tabii, kendimi bildim bileli daha evleneceğim adam piyasada yokken bile bir kız çocuk isteyip ama nedense o gün gelip çattığında erkek olacağına kanaat getirip kendimce, böyle bir şeyle karşılaşınca ne yapacağımı bilemedim :) Kimi arasam, kime söylesem :)) Sonra çevremdeki insanların söylemlerine göre daha erken olduğu, ultrasonda bu haftalarda yanlış değerlendirilebileceği, erkeğe dönebileceği ihtimaline de karşın, sevincimi biraz yarım yaşadım. Şimdi o heyecan, mutlulukla kendimi kaptırıp alışverişe vurursam, olur da ilerleyen haftalarda pembeleri değil, mavileri hazırlamam gerektiği suratıma tokat gibi çarparsa harcadığım paraya mı yanarım, psikolojimi yeni duruma nasıl alıştıracağım mı daha büyük bir sorun teşkil eder, bilemedim. Karnıma “Kızım” diye hitap eden eşimi “Dur daha, acele etme” diye frenlemelerim, içimde resmen sakladığım sürpriz yumurtanın bana bir oyun oynayıp oynamadığından emin olamamak… Anlatılmaz, yaşanır bir süreç gerçekten :) Hele benim gibi bir karakter için oldukça zor :))

İşte bu ikilemde kalınca enteresan bir şekilde iki hafta daha kendimi tuttum ve hiçbir şey almadım. Bebek biraz daha büyüsün-dü, doktor yine baksın-dı, ben emin olayım-dı da sonra başlayaydım alışverişe :)) 15. hafta geldiğinde diğer kontrolde tekrar kız deyince derin bir nefes alıp tahmin ettiğiniz gibi akşamına kendimi bir alışveriş merkezine attım. O haftaya kadar görüp de beğendiğim, ama bir türlü cesaret edip alamadığım her şeyi bir bir sepete attım ve yaklaşık bir – bir buçuk saatlik süreçte iki poşet bebek kıyafeti aldım, çıktım :D Sabrım buraya kadarmış ^_^

Tabii, 15. haftada kalmadı o alışveriş turu; son bir ay içerisinde boş bulduğum her vakitte – özellikle hafta sonları – kendimi yeni bir çocuk markası keşfedip aşık olduğum bir bebek kıyafeti alırken buldum. Bana hep “Çok kıyafet alma, çabuk büyüyorlar, giyemiyorlar, zaten bol bol da hediye gelecek” deseler de çevreden, beğendiğim bir şeyi almadan rahat edemem ben :) Hediyenin yeri ayrı, annesinin aldıklarının yeri ayrı ama, değil mi? :) Hem panik yok, hepsini yenidoğan almıyorum zaten :))

Yalnız doktor 3 kere bakıp 3’ünde de cinsiyetine kız dese de yine de ne olur, ne olmaz diye; ben aldıklarımın hepsinin fiş ve faturalarını bir dosya yaptım, kızımın kıyafet kutusunun içinde saklıyorum :) Eşim “Hayırdır, bunları ileride çocuğa mı ödeteceksin!” diye takılsa da tabii konunun benim garanticiliğimden başka bir şeyle alakası yok :) Hoş, olur da 22. haftada gireceğim detaylı ultrasonda bir sürprizle karşılaşırsam – burada şüpheci Demet iş başında – artık değişim süreleri geçenleri dolabına asıp kız – erkek demeden giydirmekten başka bir çare yok :)) Burada yazar benzer deneyimleri olanların paylaşmamasını önemle rica ediyor :) Hem zaten erkekler de pembe giyer, değil mi? :p :))

Gerçi kız – erkek fark etmez, hep sağlıklı olsun dileğimiz de; insan ilk çocuğu olunca, eh, biraz da deneyimsiz olunca, üstüne karakter olarak plan – program insanı olunca, bir an evvel hedefe odaklanmak istiyor. Yoksa, cinsiyet mevzuusuna üzüleceğimden değil, devrelerimin yanacağından endişem :))

Neyse, biz bu düşünceleri kafamızdan uzaklaştıralım, kızım için gün saymaya devam edelim :) Şimdiki konumuz zaten hareketlerini ne zaman hissedeceğim. Doktorun söylediğine göre ve yine yaptığım araştırmalar sonucu en erken 20. hafta sonrasında başlarmışım hareketlerini hissetmeye. Gerçi ben nasıl bir şey hissedeceğimi bilmediğim için acaba geç kalmadan hissedebilecek miyim diye kendimi dinliyorum sürekli, elimi bir oraya, bir buraya koyup nöbet tutuyorum resmen :)) Aslında bu hafta sanki içimde bazı kıpırtılar var gibi ama ben henüz onları anlamlandıramıyorum, şu an o hissettiğim şeyler ne ise süreklilik arz etmesini bekliyorum :) Yalnız öyle okuduklarım gibi içimde kelebek filan kanat çırpmıyor benim. Bazen bir hareketlenme oluyor karın bölgemde, saniyelik ama, ben ne olduğunu anlayana kadar hoop bitiyor. Neyse, biraz daha bekleyelim bakalım :)

Geçenlerde uzun zamandır gitmediğim kumaşçıma gidip birkaç pazen kumaş aldım – tabii ki bebek battaniyesi dikmek için. Aslında bir tane hastane çıkış setinin içinden çıkmıştı, bir tane de hazır almıştım ama birkaç tane de ben diksem fena olmaz diye düşündüm. Hem zaten battaniye büyük ihtiyaç, değil mi? :) Şu fotoğraflardaki kuzulu – inekli olan parça kızıma yaptığım ilk el emeği şey, aynı zamanda benim de ilk diktiğim bebek battaniyesi. Daha aklımda çok şey var yapacak; zaman ve enerji bulursam eğer doğum yapana kadar, bir bir hepsini hayata geçireceğim, buradan da fırsat buldukça paylaşırım ;)

Bir de isim konusu vardı. Cinsiyet belli olduğundan beri pek çok kişi sordu ama biz henüz ismine karar veremedik. Aklımızda birkaç şey var ama insanın kendi çocuğuna isim koyması gerçekten zormuş. Anlamı güzel olsun, sade olsun, anlaşılır olsun, kısa olsun, soyadına uyum sağlasın… O kadar çok kriterim var ki; böyle eskiden beri içimde sakladığım bir isim de yok, hıh, şu olsun diyebileyim. Onun için de zaman var gerçi :)

Aslında ben cinsiyeti öğrenir öğrenmez eğer ismine de karar verebilseydik yeni bir blog açma niyetindeydim, doğmadan ona bir şeyler yazmaya başlamak ve doğduktan sonra da anılarını kaleme almak istiyordum ama buraya bile zar zor gelip bir şeyler yazarken ikinci bir blog benim için ne kadar güncel tutulabilir, bilmiyorum. Deftere yazmaya da üşeniyorum açıkçası, öyle alışmışım ki klavye kullanmaya :) Olmadı, burada bir kategori açarım kendisine; ileride büyüyünce annesi ona neler yazmış, okur ^_^ Bahane ile burada da daha çok yazı yazmış olurum hem, her ne kadar ağırlıklı anne – bebek temalı içerikler olsa da :))

Şimdilik benden ve kızımdan haberler bunlar… Hamileliğimi nerede ise yarılamaya yaklaştığım şu günlerde kendime kalan yarısı için sağlıklı ve rahat günler diliyorum :) Göbeğimi biraz daha büyütüp ilerleyen haftalarda birkaç fotoğrafla tekrar ses vermek dileği ile :)