İncir çekirdeğini doldurmasa bile anlatılan; sadece rahatlamak için bile yazmak isteyebiliyoruz… Geriye dönüp baktığında kaleme aldıklarını tekrar okumak, hatırlamak bazen satır aralarında… İçinde bulunduğun zaman için adeta bulunmaz bir terapi, ileride sayfalarını zevkle karıştırabileceğimiz bir not defteri…
Bir dönem ne çok yazardım… Zamanında tüm sayfalarını öykülerle doldurduğum ajandam bunun en büyük kanıtı; çocuk gözlüklerimle kaleme aldıklarım, neredeyse tek başıma çıkardığım okul dergileri… Hey gidi günler, heyy :)
Bazen yeniden başlamak istiyorum “yazmaya”… İçimden geldiği gibi, o an kafamdan ne geçiyorsa, gördüğüm birşey bana ne çağrıştırıyorsa… Mutluysam da üzüntülüysem de, hayatıma girmiş bir insana ithafen bazen, çocukluğumdan kalma bir anıyla belki de…
Haftanın bir gününü blogumda sadece kalemime mi ayırsam diyorum sonra kendi kendime… Sanki köşe yazarlığı yapıyormuşum gibi :) Yok, ama katı bir kural koyarsam; sıkılırım, cayarım, durduk yere kendimi hırpalarım diye korkuyorum… Düzeni severim, orası belli… Ancak zaten kalıplar içinde yaşarken bir de zevk aldığım, keyifli vakit geçirdiğim bir konuda kendime baskı yaparsam sıkıntılara girip o çok sevdiğim şeyden soğuyabilirim.
İlham gelince yazmalıyım ben; öğrencilik hayatım boyunca kompozisyon sınavlarına sinir olmaz mıydım zaten! Gerçi sinir olsam da yine hep yüksek not almaz mıydım o sınavlardan? :) Zorunluluk hissetmekti belki de altın nokta… Öyleyse kalıpsa kalıp, kuralsa kural; bir disiplin kurmalıydım… Süreklilik arz etmeyen birşey olmamalıydı yazmak benim için, bir rutin oluşturmalıydım…
Yapabilir miyim; bilmiyorum. Ne yazarım; tahmin bile edemiyorum. Gerçi “Karalamalar” kategorisi altında ara ara yazdığım şeyler var ama başlığa uygun son yazdığım yazı aylar önce…
Denemeye değer buluyorum diğer taraftan da… Fotoğrafsız olsun o yazı istiyorum sonra… Okuyan çizsin kafasında resmi… Her hafta bir adet fotoğrafsız yazı… Ya Pazartesi ya Cuma…
Yazarım galiba… Yazamazsam da canım sağolsun :) Hem rutin oluşturmak isteyen hem de o sıkıntılara gelmek istemeyen yanıma verin siz de o zaman, ilham perimin gelmesini bekleyin *-*
10 yorumlar
Yazabileceğin o kadar aşikar ki… Yaptığın hobileri bloğa döküp bize anlatışında bile bir üslup var. Neler yazacağını merakla bekliyorum.
:) canın sağolsun! ben artık sırf karalamak için yazarken sıkılıyorum.. aslında üstüne git ki benim gibi olma. bir de okuyucuların var tabi, sorumluluk okur kılığındayken tatlı görünebilir gözüne ;)
Demet’cim kendine kurallar koymadan, ‘fotosuz yazi’ olmaz demeden yazabilmemiz lazim degil mi? Burasi bizim alanimiz. Ben cok sık boyle yazilar yazmasam da, yazmak istedigimde diyorum ki: Varsin kimse okumasin, kendime yaziyorum ben bunu. Donup okudugumda o anki ruh halimi hatirlayabilmek icin.
Bu yazinda en cok hosuma giden ne oldu biliyor musun? Fotografsiz olsa da, cizin kafanizda siz onlari. Yaziyi okurken kafamda su canlandi: Kivircik bir kiz, okul sirasinda, hevesle komposizyon yaziyor. Solak olarak canlandin kafamda ama degilsin sanirim, di mi;))
Opuyorum seni tatlim;*
Senin en çok bana benzeyen bu içten hallerini seviyorum, hep öylesin gerçi de “yazar” halini çok seviyorum demek istedim!
Derya
canın sağolsun tabii.
ama yaz ya. zorunluluk hissetme yazmak için, yazmak içinde yazma ama yazacaklarını da kendine saklama ;)
tosbagalarr; Ben de ne yazacağımı çok merak ediyorum aslında :)) Fırsat buldukça, ilham geldikçe artık ;)
deniquo; Yazmayı seviyorum aslında. Sadece vaktim yok fazla ve her zaman yazma modunda olamıyorum ister istemez… Artık ne kadar üstüne gidebilirim, bilinmez :) Zamanla :))
SvGLove; :)) Yok, solak değilim canım ;)
Ne güzel söylemişsin; burası bizim alanımız, evet :) Ve kendimize kurallar koymadan yazabilmek sanırım en güzeli…
Ben de seni çok öptüm canım *-*
Emre Bora Bebek; :) Ben de senin o ince ruhlu, düşünceli halini seviyorum Derya’ cığım ;)
Syhn; Ne güzel özetlemişsin Seyhan’ cığım, zorunluluk hissetmeden yazmak : anahtar nokta ;)