Kelimelerin Gücü Adına
Sürekli hobilerle dolu bir hayatımız yok malûm; bazen sinirleniyoruz, bazen ağlıyoruz, bazen kahkahalar atıyoruz… Bizi uçurumlardan aşağı iten ya da tam tersi bulutların üzerine çıkaran belki de çok ufak öyle olaylar oluyor ki gündelik hayatta; bazen yazmak istiyor insan… İncir çekirdeğini doldurmasa bile anlatılan; sadece rahatlamak için bile yazmak isteyebiliyoruz… Geriye dönüp baktığında kaleme aldıklarını tekrar okumak, hatırlamak bazen satır aralarında… İçinde bulunduğun zaman için adeta bulunmaz bir terapi, ileride sayfalarını zevkle karıştırabileceğimiz bir not defteri… Bir dönem ne çok yazardım… Zamanında tüm sayfalarını öykülerle doldurduğum ajandam bunun en büyük kanıtı; çocuk gözlüklerimle kaleme aldıklarım, neredeyse tek başıma çıkardığım okul dergileri… Hey gidi günler, heyy :) Bazen yeniden başlamak istiyorum “yazmaya”… İçimden geldiği gibi, o an kafamdan ne geçiyorsa, gördüğüm birşey bana ne çağrıştırıyorsa… Mutluysam da üzüntülüysem de, hayatıma girmiş bir insana ithafen bazen, çocukluğumdan kalma bir anıyla belki de… Haftanın bir gününü blogumda sadece kalemime mi ayırsam diyorum sonra…
