İnsanın aldığı kararları uygulayabilmesi için bazen yazması gerekiyor sanırım. İlk yazımı yazdığımda bilerek ve isteyerek kendimi baskı altına almıştım, yoksa bu işin içinden çıkabileceğimi düşünmüyordum… Bir bahaneydi belki de ama hayırlı bir şeye vesile olacaksa tüm bahaneler böyle sudan olsun, değil mi? :)
“Yolu yarıladım” diyeyim öncelikle… İlk yazımı yazdığım günden bu güne aldığım tablet dışında ve birkaç ekstrem şey dışında kredi kartlarına elimi sürmedim.
İlk başlarda zor bir süreçti, ne yalan söyleyeyim; çünkü şartlar insanı öyle bir hâle getiriyor ki hiç farkında olmadan kredi kartlarına bağımlı bir hayatımız oluyor. Zaman geçtikçe bu döngü iyiden iyiye kısırlaşıyor ve hesaptaki parayı göremeden, ona dokunamadan geçiyor ömrümüz…
Tabii bu esnada cüzdanınızda olan kredi kartına bankalar tarafından sağlanan avantajlar da gözünüzü boyamıyor değil :) Taksit insanın aklını çeliyor bir kere. Meselâ, 100 TL cebinizden çıkararak bir elbise almak zor gelir ama 10 taksitse ayda 10 TL ödemek bir anda durumu cazipleştirir ve kaç tane 100 TL’ lik elbise o 10 TL’ lik taksitlerle size ayda kaç 100 TL’ ye mâl olur, anlamazsınız bile :) Tekerleme gibi oldu ama anladınız, değil mi? :)
Herkesin yöntemi farklıdır. Ben de bu zamana kadar daha düzenli bir maddi durum, dengeli bir bütçe yönetimi için değişik yöntemler denedim, yalnız kaç kez kredi kartı borcumu sıfırlayıp ardından limitimin üst sınırlarında dans ettim, anlayamadım *-*
Hani severek ayrılmak zorunda olduğun bir erkek arkadaşın vardır, cep telefonu numarası rehberde kayıtlı ise aramak için elin gider sürekli. Tamam, hafızana da kazınmıştır mutlaka ama o numara ordan silinirse bir rahatlarsın, aşama kat etmiş gibi :) Devamı iradene bakar zaten…
Benim son uygulamam da buna benziyor aslında; önce bankayı arayıp kredi kartımı kullanıma kapatmak. Sürekli cüzdanımda olsun ama kullanamayayım. İşe yaradı mı? Evet, kesinlikle. Kaç kez neler neler almak istedim de kartım olmadığı için almadım ben! Pişman mıyım? Hayır! Neyi beğendiğimi bile hatırlamıyorum işin enteresanı :)) Zaten unutamamış olduklarımı da bir şekilde nakit almışımdır ;)
İkinci aşamam da kredi kartı borcumun hepsini kapatmadan ama mutlaka minimum tutarı ödeyerek, kendime o ay nakit harcayacak para bırakarak yaşamaktı. Minimumdan daha yükseğini, ödeyebileceğim maksimum tutar ne ise onu ödedim. Evet, faiz ödüyordum ama o da benim kendime verdiğim bir cezaydı :) Nasıl olsa bir şekilde düzlüğe çıkacaktım, inancımı sabit tuttum daima…
Bir de ödülüm vardı. Ceza olur da ödül olmaz mı hiç? :) Borcu kapattıkça bankanın müşteri hizmetlerini arayarak kartın limitini düşürmek ve her limit değişikliğinde sanki bir zafer kazanmışım gibi önümüzdeki senenin yaz tatilini nerede geçireceğimi hayal etmek :) İşte işin en güzel yanı *-*
Şimdi… Dediğim gibi yolun yarısındayım. Kendime bir sene kadar süre tanımıştım. Beş-altı aylık bir dönemi bazen sıkıntılı, bazen motive edici şekilde geçirdim. En zor olan kısımdı. Atlattım. İnişe geçtim diyeyim şimdi :) Bundan sonrası daha kolay, biliyorum…
Ha, tabii harcama kayıtlarında adımı göremeyince tutuşan bankaların benim gibi değerli (!) müşterilerini geri kazanmak için verdikleri uğraşı da gülerek izlemek gibisi yok :) Bundan sonra bitti ama, onlar adına üzgünüm. İnsanın nakit para harcaması gibi yok çünkü. Kredi kartı doğru kullanılınca hayat kalitesini arttırıyormuş ya! Yerim öyle kaliteyi! Kaliteli yaşam, bence cebindeki parayı harcamaktan geçiyor. O da varsa :)
Bu arada… Sanmayın çuvallar dolusu borcum var :)) Artık beni sıkan, sıktığı gibi bayan ve içinde yaşamak istemediğim bir hayat şekli olduğu için aldığım ve uyguladığım bir karar sadece. Ben evime aldığım eşya kırıldığı zaman bile onun taksitini ödüyorsam hâlâ, pek bir esprisi kalmıyor işin kendi adıma :)
Bir de işin üretici boyutu var ki; zaten “Ben Yaptım” dediğim yazılarla sizlerle sürekli paylaşıyorum. İnsan kendi de birşeyler yaptıkça etiket fiyatına bakıp sizinle dalga geçen fiyatlara pek yüz vermiyor artık. Eski bir şeyden yeniyi yapma, para harcamadan birşeyleri değiştirme, güzelleştirme kredi kartına taksit yaptırmaktan çok daha mutlu ediyor kendini. Tabir-i caizse, bu illetten kurtulmak isteyen herkese de bir numaralı tavsiyemdir; üretmek! Biraz da iradeyi koyunca üzerine, bakın bakalım, hangi sesi güzel müşteri temsilcisi sizi baştan çıkarabilir, ya da hangi taksitli alışveriş kampanyalarında o kuyruğa siz de girersiniz? :) Denemesi bedava, sonucu tadından yenmez. Bak, daha sonuca ulaşmadan mutluluğum tavan yapmış vaziyette; siz bir de beni “Zafer benimdir!” dediğimde görün ;)
16 yorumlar
Kutlarım büyük başarı. Zaman zaman markete girip 5 tl altında birşey alıyorsam fazladan birşey alıp kredi kartımla ödemeyi seçiyorum sanırım ben de bağımlıyım:((
Eşinde mi kullanmıyor merak ettim.
Bu güzel yazı bir çok kişiye umut ve örnek olucaktır diye düşünüyorum.Ben yıllardır tek bir kredi kartı kullanıyorum.Limitinide talep ederken kendim bilerek 700 tl olarak belirlemiştir.4 yıldır aynı limitte.Bu yıl banka limiti 2700 tl çıkarmaya karar vermiş.Açtım ağzımı yumdum gözümü.Aylık kredi kartı ödemem 200 300 tl yi geçmez.Bankaları zengin etmeyin 8-10 taksitli alışverişler yapmayın.Burası Türkiye ve heran ekonomimizde dengeler değişebilir.İşsiz kalabilirsiniz.Unutmayınki biz artık kibriti bile dışarıdan alıyoruz.Demetcim kararların şuan da olduğu gibi yüzünü hep güldürsün.
Kutluyorum senı buyuk basarı bende kac defa denesemde basarılı olamamıstım ama bugun bende bıtanesını ıptal ettırdım yavas yavas kurtulucam cok yanlıs aslında bızım olmayan parayı harcıyoruz dımı ama kredı kartsız gunlereeeee
tebrik ederim.bende 3 adet kredi kartımı bu yöntemle sıfırladım.4.de sonuna geldim.onsuzda oluyormuş.mutluyum huzurluyum:)))
tosbagalarr; İnsan farkında olmadan kartla anlamsız şeylere para harcayabiliyor, dur demenin en kestirme yolu bence nakit kullanmak – o zaman paran daha kıymetli oluyor sanki :) Eşim kredi kartı kullanıyor ama limiti çok düşük olduğundan sorun teşkil etmiyor, asıl alarm bende :))
tcanant; Canan’ cığım, yorumun için çok teşekkür ederim. Banka sana sormadan nasıl limitini arttırmış ki; çok enteresan. Talep de etmemişken hâlbuki! Bak, ben de sinir oldum şimdi. Ne yaptıklarına akıl-sır erdirmek imkânsız… Onlarla fazla içli dışlı olmamak en güzeli :) İnşallah bir aksilik olmadan kararımın uygulaması sonucuna ulaşır da bu defteri kapatırım *-* Güzel dileklerin için de ayrıca teşekkür ederim… Sevgilerimle…
senaaaa; Çok güzel bir dilek; kredi kartsız günlere :) Evet, gerçekten de öyle… Senin için de herşeyin hayırlısı olur inşallah, en kısa zaman içinde kurtulursun kartlarından…
ayda cerrah; Hay ağzına sağlık :) Onsuz huzurlu, mutluyuz, değil mi? *-* Hadi, darısı benim başıma diyelim o zaman ;)
Sonuna kadar destekliyorum. Bir kaç aydır ben de aynı durumlardayım. Kendi otokontrolümle gidiyor şu anda ama senin kadar ciddi değilim. Ocak ayı itibari ile bende mi bu kadar ciddi eğilsem acaba???
Hep aklımdan geçer bu. Umarım benimde sana uyacağım günler gelecek. İnşallah
Demetcim öncelikle tebrikler. Bazen bende nakit ile yaşadığımız günleri özlüyorum. Taksitle güzel tabi ama sanki böyle bedava alınıyuş gibi bir hisse kapılıp, alışverişi durdurmak zor oluyor :)
@Demet: Demetcim önce bilgi mesajı gönderdiler şu tarih itibariyle liminiz şukadar olucaktırdiye .Bende inat ettim o sinirle gece 12de aradım çağrı merkezini benim insiyatifim dışımda hiç bir şey yapmayacaksınız diye çemkirdim resmen.Kart aidatını iade edin dediğimde hiç umursamıyor bende kendimce onlara böyle bir ceza verdim.Ki ben bu bankayla sırf babamın hatrına çalışıyorum.Mensup çoçuğuyum güyya.Ama bi tek bu benim canım babacığımın umrunda malesef :)
Yasmin; Şiddetle tavsiye ediyorum desem :) İnsanın üzerinden yük kalkıyor sanki, rahatladığını hissediyorsun :))
Suhuba; Yeter ki iste ;) Motive edici sözlere ihtiyaç duyarsan bir mesajın yeter ;)
Hande; Değil mi? İnsan bedava alıyormuş gibi düşünüyor, ekstre gelince de zaten sanal ortamda oyun oynadığımızı sanıyoruz :)))
Bu arada, umarım o tebriği tam olarak hak edebilirim; biraz daha yolum var; bakalım *-*
tcanant; Herkesin bankalarla bir derdi var sanırım, kimsenin daha çalıştığı bankadan tam olarak tatmin olduğunu duymadım ben… Geçmiş olsun sana da Canan’ cığım, tekrar başına gelmez bu ve benzeri şeyler umarım… Sevgilerimle…