Bak, benim fotoğrafıma; ne kadar ufak-tefek gözüküyor, değil mi? Bunun içinden aslan nasıl çıkar diye düşünmüş bile olabilirsin.
Öyle bir şey ki; sessiz-sakin görünüşünün ardında yatan bir dev kimi zaman seni bile şaşkına uğratırcasına uyanıp ayaklanabilir, hayatın içinde pankart açabilir, naralar atabilir, yumruk sallayabilir, belki seni bile silkeleyip şöyle omuzlarından, aklını başına getirebilir; eğer ki sen izin verirsen.
Herşey insanın kendi içinde bitiyor. Belki klişe bir cümle gibi geliyor kulağa ama seçim senin; ya soruna göz yummak, yokmuş gibi varsayıp onunla yaşamaya devam etmek ya da sorunun üzerine gidip onu çözmek, hayatına bir artı olarak döndürmek…
Ben 28 yaşındayım, sekiz aylık evliyim- daha çiçeği burnunda sayılabilirim yani. İki seneyi aşkın süredir İstanbul’ da yaşıyorum ve bir şirketteki beş yıllık rutin kariyer hayatımı radikal bir kararla sıfırlamış, şu an kendi karakterimle çok çeliştiği halde uzun süreli bir işyeri her zaman için tercihimken bu şehirde beşinci firmamdan ayrılmak üzereyim.
İki sene içerisinde altıncı firmaya yelken açıyor olmak kulağa ürkütücü geliyordur, doğrudur. Kimileri de “Vayy bee, çok cesurmuş” diyebilir. Özgeçmişime bakan şirketler çok çabuk iş değiştiren biri olduğumu da düşünebilir. Kendi bakış açılarına göre haklı olabilirler ama annemin sık kullandığı bir deyimi ile kazın ayağı öyle değil işte…
Hikayemin devamına buradan ulaşabilirsiniz :)
Ben de zamane hatunuyum diyorsanız; siz de yarışmaya katılabilirsiniz. 01 Ekim son başvuru!
Yoruma kapalı.